„Pod niemieckimi łóżkami. Zapiski polskiej sprzątaczki” - Justyna Polanska

Pogoda się zrobiła naprawdę wspaniała, ciepło że aż miło, gdyby można było czym jeszcze oddychać. Na podkarpaciu normalnie parnota, duchota i nie ma czym oddychać, będąc na zewnątrz mam wrażenie że zamknęli mnie w piekarniku i zaraz się udusze bo nie mogę złapać świeżego chłodnego oddechu. Ale cóż, coś czuję że popada dziś deszcz i powietrze się zmieni;)

Zamin przejdę do meritum – czyli do recenzji, chciałam przypomnieć o rozdaniu u mnie. Do wygrana jeden z dwóch zestawów, jeszcze możecie powalczyć o tu;)

Dziś na celownik biorę książkę Pani Justyny Polanskiej „Pod niemieckimi łóżkami. Zapiski polskiej sprzątaczki”. 

Na książkę natknęłam się całkiem przypadkowo bo w Tesco;) Okładka całkiem przyjemna dla oka, opis też niczego sobie i jakże znane kazdemu zjawisko – emigracja do innych krajów w celu zarobkowym. Nie jest to tajemnicą poliszyszynela że co 2 Polak w celu poprawy swojego bytu wyjeżdża za granicę – nie oszukujmy się, polskie pensje go wysokich nie należą. Sama też kilka razy na wakcjach wyjeżdżałam za graicę by sobie coś dorobić, zresztą jestem osobą która zanim powróciła do Polski na stałe przez 20 lat mieszkała za granicą. Oczywiście spowodowane to było iż moi rodzice jeszcze w czasach komuny, wyjechali w poszukiwaniu lepszego jutra – poszczęściło się im i osiedlili się już za granicą na stałe. Jednak wracając do książki – kupiłam ją bo naprawdę, mało kto ośmiela się pisać o tym dlaczego wyjechał za granicę do pracy, dlaczego się zdecydował, co nim kierowało. Zresztą naklejka „Super bestseller w Niemczech” korciła. Tak więc wylądowała w moim koszyku.

„Książka, która w Niemczech wywołała falę dyskusji. Autorka, trzydziestodwuletnia Polka, od dziesięciu lat sprząta, oczywiście "na czarno", tamtejsze domy. I ma wiele do powiedzenia, m.in. o stosunku swoich pracodawców do siebie oraz o słynnym niemieckim porządku i czystości... Ale to także wyjątkowa rzecz "z pierwszej ręki" o życiu młodej kobiety, egzystującej nielegalnie z dnia na dzień jak miliony imigrantów (i pół miliona sprzątających Polek!), bez perspektyw i jakiejkolwiek ochrony, od zdrowotnej począwszy... Śmieszne, straszne i pouczające.”

Jak ja ją oceniam? Ot, taka sobie. Nic co by mnie zaskoczyło – może dlatego że wiem co to znaczy pracować za granicą, jak my jesteśmy za granicą traktowani. Oczywiście, lektura miła i przyjemna, jednak dla osoby która wie co to znaczy pracować za granicą – nie będzie ona zbyt ciekawa. Spytasz się dlaczego? Bo sama to wiesz, wiesz na swoim własnym przykładzie jak Ciebie oceniano, jak Ciebie trakowano. Autorka oczywiście jest dumna z tego że jest sprzątaczką – oczywiście Droga Pani – żadna praca nie hańbi, więc czego ma nie być dumna, jednak na dłuższą metę staje się to troszkę drażniące. Książka faktycznie jest inna od wszystkich, bo nie ma w niej nic nieprawdziwego – wszystko co opisuje Pani Justyna, to szczera prawda. Ale my przecież dobrze to znamy. Wiemy, że do pracy za granicę się jedzie zarabiać a nie odpoczywać, że pieniądze zarobione przeznaczymy na zakup czy remont domu, że dzieki temu że pracujemy za granicą możemy sobie pozwolić na jakiś luksus, czego nie moglibyśmy zrobić żyjąc z polskich wypłat czy nie wspomnę emerytur.

Oczekiwałam czegoś lepszego po tej książce, ale się zawiodałm – może dlatego, że jak napisałam sama wiem jak to jest pracować za granicą? Może dlatego nic mnie nie zaskoczyło w tej książce – być może.

Ogólnie, to książkę polecam, jednak zaznczam że nie jest to lekutra wysokich lotów, raczej o tak, coś na odprężenie i wejście z butami w czyjąś prywatność. Bo jak wiemy polski naród uwielbia to robić, a autorka sama nam na to pozwala opisując swoje życie prywatne. A najlepiej jeśli możecie ją od kogoś pożyczyć, albo wypożyczyć z biblioteki, bo na zakup szkoda pieniędzy - to mówię z ręką na sercu. Warto przeczytać, ale nie warto wydawać pieniążków;)