Charlaine Harris - "Czyste intencje"

Na samym początku,  chciałam Was przeprosić za tak rzadkie umieszczanie postów. Zaczęłam pracę w księgarnii, co spowodowało że jeśli wracam do domu wcześnie jestem zmęczona i jedyne o czym marzę to o ciepłej kąpieli i słodkiej przyjemnej poduszce;) Znów jeśli kończę późno, to oczy zamykają mi się same zanim dojdę do komputera;) Przez ten tydzień, przewaliło mi się przez łapki tyle książek że aż sama nie wiedziałam za co się brać;) Ale na chwilę obecną wybrałam 3 pozycje – które na dniach doczekają się swojej recenzji, a teraz chciałam napisać kilka słów o kolejnej książce Pani Harris – tym razem z cyklu Lily Bard – o wczesniejszej części pisałam tu.


B

Baza recenzji Syndykatu ZwB




Trzecia część cylku o Lily zatytułowana „Czyste intencje” wpadła mi w ręce całkiem przypadkowo, jak byłam w bibliotece. Szukałam czegoś innego, oczywiście było wypożyczone więc skusiłam się na trzecią część – która bodajże jest najlepsza. A przechodząc od razu do recenzji.

Lily Bard – tym razem wybiera się do swojego rodzinnego miasteczka, którego nie odwiedzała od czau napaści na nią, by być druhną swojej siostry Vareny. Oczywiście, spotyka się już z Panem detektywem Jackiem, którego poznajemy w drugoej części. Tak więc, Lily odwiedza swoją rodzinkę, ale oczywiście w mieście zaczynają się dziać cuda- niewidy. Pielęgniarka i lekarz zostają brutanie zamordowani – ciała odnajduje Lily i jej siostra. Po miasteczku grasuje porywacz torebek. A na dodatek zjawia się Jack, który jak się okazuje nie przyjechał tylko z tęsknoty za Lily – ma do rozpracowania sprawę. Okazuje się że 8 lat temu w pobliskim miasteczku porwano dziewczynkę, po ośmiu latach, ktoś przesyła informację prowadzące do Bartley ( do miasteczka rodzinnego). Podejrzane są 3 rodziny – rodzina O'Shea – pastorostwo, rodzina Osbornów, oraz co najważniejsze podejrzany jest też przyszły szwagier Lily – Dill.

Jak potoczy się sprawa? Kto porwał małą Summer?

Książka jak pisałam wcześniej – robiona jest na jedno kopyto – podobna do wszystkich wcześniejszych, ten sam schemat, wiemy czego możemy się spodziewać. Szkoda tylko, że już w połowie domyślamy się kto za tym wszystkim stoi i kim jest mała Summer, jeśli nie popdowiedziano by nam tego tak szybko książkę można byłoby nazwać najlepszą.

Ale i tak – nie jest najgorsza. O wiele lepsza niż wcześniejsza część. Przynajmniej wszystko się trzyma tak zwanej przysłowiowej „kupy” i nie czekamy do 2 ostatnich rozdziałów by dowiedzieć się o co w tym wszystkim chodzi. Przyjemnie mi się ją czytało, jedyne co mnie denerwowało – to znów wspominanie tragedii głównej bohaterki – wiem że to dla niej pewnie było duże przeżycie, ale pisać o tym w każdej książce? Bodajże pierwsza część była poświęcona tejże sprawie, więc można już sobie odpuścić. Z tego co wiem, będzie jeszcze kolejna część „Czyste sumienie” - sięgnę po nią, bo widać już po tej części że autorka się rozkręca, więc może ta 4 część będzie jeszcze lepsza;)